poniedziałek, 17 lutego 2014

Białystok: Pikieta “Serbskie Kosowo – Polski Śląsk”


   16 lutego w Białymstoku podlascy działacze Narodowego Odrodzenia Polski zorganizowali pikietę “Serbskie Kosowo – Polski Śląsk”. W ten sposób przypomnieli mieszkańcom miasta o tym, co wydarzyło się17 lutego 2008 roku, kiedy to pod ochroną sił NATO i Unii Europejskiej proklamowano twór zwany Republika Kosowo.  Polscy nacjonaliści razem z całą świadomą Europą protestują przeciwko tej haniebnej decyzji jaką było oderwanie kolebki serbskiej państwowości od macierzy. Podczas akcji rozdawano ulotki. Nie obeszło się także bez interwencji policji. Pikieta cieszyła się sporym poparciem białostoczan.

piątek, 14 lutego 2014

Hala Jaber – Hezbollah. Walka i zemsta.


 

Ta książka unosi zasłonę tajemnicy, która do tej pory okrywała tę szyicką organizację. Pod wieloma względami jest to modelowa organizacja, wiele wymagająca od swych członków i bardzo zaangażowana w szerzenie islamskiego stylu życia. Wszystko, co się czyni, czyni się w imię i ku chwale Allacha. Nazwa Hezbollah po raz pierwszy trafiła na czołówki światowych gazet w związku z samobójczym zamachem bombowym na koszary amerykańskich marines w Bejrucie w 1983 roku; zginęło wtedy 241 żołnierzy. Hala Jaber próbuje dociec źródeł niezwykłego poświęcenia i służby członków Hezbollahu. Przytacza m.in. słowa zamachowca, który dokonał samobójczego zamachu bombowego w maju 1995 r., oraz słowa jego żony wypowiadającej się z szacunkiem i uznaniem o męczeńskiej śmierci męża. Po raz pierwszy doszło do rozmowy kogoś spoza organizacji z jej bojownikami, przywódcami i planistami; kogoś, kto zadawał im pytania związane z motywami ich działań i kulisami operacji bojowych.

sobota, 8 lutego 2014

65 rocznica śmierci


 
Elżbieta Kozanecka "Basia"
Po wkroczeniu wojsk sowieckich w NZW.
W grudniu 1948 r. dołączyła do oddziału
Wiktora Stryjewskiego „Cacki”. Poległa
w walce z grupą operacyjną KBW i UB
8 lutego 1949 r. we wsi Gałki k. Płocka.

mjr. Zygmunt Szendzielarz "Łupaszko"


Dzisiaj, 8 lutego 2014 roku mija 63 rocznica zamordowania przez komunistycznych oprawców mjr. Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki", jednego z najwybitniejszych oficerów Wojska Polskiego, dowódcy 5 Brygady Wileńskiej Armii Krajowej, za swoją służbę dwukrotnie odznaczonego orderem Virtuti Militari.
Major "Łupaszka" został aresztowany przez UB 26 czerwca 1948 r. w Zakopanem. Po ciężkim śledztwie, 2 listopada 1950 r. skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na 18-krotną karę śmierci i zamordowany 8 lutego 1951 r. w więzieniu na Rakowieckiej - strzałem w tył głowy.
Wraz z nim zginęło trzech innych oficerów wileńskiej Armii Krajowej: ppłk Antoni Olechnowicz ps. "Pohorecki", ppor. Lucjan Minkiewicz ps. "Wiktor" i kpt. Henryk Borowy - Borowski ps. "Trzmiel".
8 lutego 1951 r. pierwszy poszedł kpt. Henryk Borowski ps. "Trzmiel" pełniący funkcje dowódcze w Ośrodku Mobilizacyjnym Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej. Następny był „Wiktor”. Była godzina 19.55. Skrzypnięcie drzwi, przytłumione odgłosy odczytywania sentencji wyroku i głuchy strzał. Potem wzięli „Pohoreckiego”. Ostatnie spojrzenia. Była 20.05. Głuchy strzał. Teraz wzięli jego, była 20.15. Kazali mu się pochylić do przodu. Gdy spojrzał w dół, zobaczył schodki, a u ich stopni ciała swoich współtowarzyszy. Aleksander Drej celował jak zawsze w potylicę...
Ich ciała posypano wapnem i wdeptano w ziemię w nieznanym miejscu...



 

sobota, 1 lutego 2014

Napór Orientu na Zachód - prof. Feliks Koneczny


Feliks Koneczny (1862-1949) – jeden z najbardziej interesujących polskich myślicieli pierwszej połowy XX wieku, związany z Uniwersytetem Jagiellońskim i Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie, autor licznych prac historycznych i studiów nad cywilizacjami cywilizacjami m.in. Wielość cywilizacji, Polskie Logos a Ethos, Prawa dziejowe, Rozwój moralności.




    Mając wyliczyć główne momenty naporu Orientu na Za­chód, nie mogę ominąć określania warunków i okoliczności tych pochodów, jako pochodów cywilizacji, przy czym trzeba będzie stwierdzić pewne prawa historyczne, wysnute ze studiów w za­kresie nauki o cywilizacjach.

Niedawno temu (1917 r.) obwieścił Spengler w rozgłośnym swym dziele „Der Untergang des Abendlandes”, jako każda cy­wilizacja przywiązana jest do pewnego terenu, i to, jak się wy­raził „pflanzenhaft gebunden”. Nie jedyny to lapsus w jego dziele, nie jedyny dowód, jak niedostateczne miał przygotowanie ogólno - naukowe. Roślina bowiem tylko jednostkowo, każda z osobna, jest zespolona z gruntem, którego nie może opuścić: lecz nie tyczy to gatunku, który za pomocą nasion, wielce rucho­mych, wędruje po szerokim świecie, tak dalece, iż w botanice utworzył się oddzielny kąt na geografię roślin (fytogeografia), a w nim jeszcze oddzielne miejsce pod naukę o wędrówkach ro­ślin — naukę wielce pouczającą. Otóż jeżeli cywilizacje mają jakąś analogię w świecie roślinnym, polega ona nie na nieruchomości przyrośniętej do gruntu rośliny, lecz na jej ruchomości w stanie nasiennym; cywilizacje są ruchomościami, teren ich jest zmienny. Arcydziełem pod tym względem jest cywilizacja żydowska; co do ruchliwości ustępują jej wszystkie inne — niemniej przeto ruchu im nie brak, dopóki znajdują się w normalnym stanie żywotności.